Stanisław Murzański (ur. 1923 w Nowym Sączu). Od 1942 r. w konspiracji ZWZ-AK; r. 1944 w partyzantce. Po wojnie w Zrzeszeniu WiN. Od 1948 do 1955 r. więziony. Artysta-plastyk (dyplom ASP w Warszawie), prozaik, publicysta. Jest autorem kilku powieści; po roku 1989 wydał: Między kompromisem a zdradą (nagroda im. Jerzego Łojka), PRL-zbrodnia niedoskonała (1996), Wśród łopotu sztandarów rewolucji (1998). Powieścią Zwycięzcy autor wraca do zarzuconego na rzecz publicystyki gatunku literackiego, a pamięcią do powojennego dziesięciolecia, czasu dramatycznych wyborów, przed jakimi stanęło jego pokolenie. „Pamięć, młody przyjacielu - zachrypiał, kładąc kościstą dłoń Mardnowi na ramieniu. - Tylko ona może świat uratować. Ta o zbrodniach i ta o wielkość. Przede wszystkim o niej. 0 tym, co człowieka dźwiga, co go wynosi ponad... 'ponad... - nie mogąc dobrać właściwego słowa albo z przejęcia złapać tchu, profesor Borkowski dał za wygraną.
Marcin nadal pamiętał nie tylko utwór Wergilego, także to, co nie zawsze uważnie słuchającym go uczniom przekazywać usiłował rozmiłowany w starożytności pedagog. Zaczerpnięte z tradycji antyku definicje męstwa i mądrości zdawały się go niczym amulet chronić przed zagubieniem w mrokach nocy okupacyjnej. Z ulgą stwierdził, że nie kłócą się z jego przekonaniem, iż mądrość jest nie czym innym jak zdolnośdą wykrywania w każdych okolicznośdach prawdziwej wartości rzeczy i spraw, a męstwo gotowośdą do wytrwania przy sprawach uznanych za tego godne.
Wstrząśnięty doznawał stanów, jakich wcześniej nigdy nie doświadczył: był równocześnie wszędzie, zespolony zduszamitych, co jeden po drugim zanurzali się w ciemności osaczającej leśniczówkę poczciwego Sałygi, i tych, co poszli ze Srebrnym w świat. I z tymi, co zostali za więziennymi murami, zasiekami z drutu kolczastego, również z tymi, którym kulą lub stryczkiem płacono w podziemiach bezpieki za lata walki o wolność"
